Eventjes offtopic.
We verrassen jullie nog een keer met een extra editie! We roepen heel vaak: ‘We zijn MacFan, dus we schrijven over de Mac, en niet over al die andere dingen die Apple ook verkoopt. Ook al zijn we stiekem net zo hard fan van die andere dingen. In deze extra editie gaan we daarom een keertje offtopic, en hebben we het over onze persoonlijke ervaringen met HomePods, AirPods, de Apple Store, en nog wat meer.
Een HomePod mini in de keuken
Wij zagen de HomePod mini lange tijd als een goedkoop speakertje. Wij wilden vol geluid en dus stond er bij ons in de keuken altijd een grote draadloze Teufel-boombox. Prachtig geluid, diepe bas… alleen een nogal kolossaal ding in een ruimte waar het toch zoeken is naar plek. Tijdens het koken was het al snel een sta-in-de-weg. Puur om dat ruimtegebrek op te lossen, kochten we een vrolijke gele HomePod mini. We staken de stekker van het bolletje in het stopcontact, installeerden het ding in ons netwerk via de iPhone, en binnen een minuut klonk er muziek door het ronde speakertje. Het klonk eigenlijk frappant goed. Natuurlijk moet je geen hele diepe bassen verwachten uit een apparaatje ter grootte van een flinke sinaasappel. Maar het klonk toch best vol. En eerlijk is eerlijk: met een loeiende afzuigkap, een briesende waterkoker en een zoemende magnetron, is de keuken sowieso niet de plek voor verfijnd geluid. We luisteren meestal ook naar Radio 1 of naar podcasts, en daarvoor heb je helemaal geen diepe bas nodig. Kortom: ruimtewinst en adequaat geluid. Wij blij. Maar toen begon het pas…
Wij waren nooit zo overtuigd van het gemak van Siri. Waarom zou je in huis alles gaan lopen roepen, als het ook met een knopje of een app kan? Je voelt jezelf ook zo overdreven aanwezig tegenover andere huisgenoten als je constant “Hé Siri” loopt te blaten. Tot je in de keuken staat met besmeurde handen waarmee je net een paar moten zalm hebt ingewreven met olie en kruiden, en je wilt een timer zetten voor de oven. Je iPhone raak je liever even niet aan, en je broekzak waar-ie in zit al helemaal niet. Eerst je handen wassen dan maar… of nee: nu die HomePod mini er staat, kunnen we misschien toch wat tegen Siri roepen? We proberen het meteen: “Hé Siri, zet de timer op 10 minuten!” Gekleurde lichtjes verschijnen op het aanraakscherm van de HomePod mini, en Siri antwoordt: “Tien minuten, en het aftellen begint nu.”
Wow, dat ging heel makkelijk. Na een paar minuten vragen we ons toch af of er daadwerkelijk een timer actief is, dus we roepen Siri nog een keer: “Hé Siri, hoe ver is de timer?” Uit de HomePod mini klinkt weer de stem van Siri, die keurig vertelt hoeveel minuten en seconden er nog op de timer staan.
Een beter gehoor
Tot nu toe hebben we steeds onze stem herheven als we Siri roepen. Vanwege die lawaaierige afzuigkap en zo. Maar we vragen Siri nog een keer hoe het met de timer staat, en dit keer spreken we zachtjes. Té zachtjes, voor ons eigen gevoel, maar de lichtjes op de HomePod mini lichten toch op, en Siri heeft ons goed verstaan. Het ding lijkt een beter gehoor te hebben dan wijzelf. Hard roepen is eigenlijk helemaal niet nodig.
Inmiddels zijn we wild enthousiast over Siri in de keuken. We testen hoe ver we kunnen gaan met timers. We zetten er eentje van 5 minuten, en terwijl die loopt vragen we om nóg een timer, van 7 minuten. Geen probleem, Siri kan meerdere timers tegelijk aan. Als we vragen hoe het met de timers staat, vertelt Siri van elke timer hoeveel tijd er nog op de klok staat. Als er een timer afloopt, laat Siri het niet bij het alarmgeluid, maar zegt nu ook welke timer klaar is. We ontdekken dat we timers ook een naam kunnen geven. Als we zeggen: “Zet een timer van 20 minuten voor de aardappelen”, dan spreekt Siri ook over een timer voor de aardappelen.
Dit is handig! Wat begon als een ruimtebesparing op het aanrecht, werd opeens een verrijking van de kookervaring. We luisteren nu tijdens het koken naar muziek via de HomePod mini (we kunnen gewoon vragen om een bepaalde afspeellijst te spelen) of naar een podcast, we laten Siri de kookwekker doen, en als het eten klaar is, gebruiken we de intercomfunctie om huisgenoten elders in huis te waarschuwen dat ze aan tafel moeten. Allemaal zonder handen. Alleen koken moeten we nog wel zelf doen…
Een HomePod-stereopaar voor je tv
Enthousiast geworden door de HomePod mini in de keuken, besloten we er nog twee te kopen, maar nu voor in de woonkamer. Met een specifiek doel: als speakers voor de tv. In de woonkamer staat sinds kort een Samsung The Frame: een televisie die doet alsof-ie een schilderij is. Met een ‘houten’ lijst, een mat scherm, en kunstwerken die daarop getoond kunnen worden. Als we geen tv kijken, dan lijkt het alsof er een Gustav Klimt, Claude Monet of Vincent van Gogh aan de muur hangt (afhankelijk van onze stemming). The Frame zorgt ervoor dat je heerlijk tv kunt kijken, maar niet zo’n ‘zwart gat’ in je kamer hebt als de tv uitstaat. Wij vinden het een briljante uitvinding. Maar The Frame heeft last van hetzelfde euvel waar de meeste tv’s last van hebben: slecht geluid. De speakertjes die erin zitten, stellen niets voor. We hebben ons laten vertellen dat dat geluid zo minimaal is omdat tv-fabrikanten er alles aan doen om het energielabel van hun toestellen zo gunstig mogelijk te krijgen. En dus beknibbelen ze op de speakers, want dat scheelt stroomverbruik. (Die magere kwaliteit heeft dus niks te maken met het feit dat de televisie plat is; ook uit een platte tv kan technisch nog heel aardig geluid komen.)
Dus willen we losse speakers bij onze tv. Want het NOS Journaal kunnen we nog wel aanhoren uit een slap speakertje, maar als we een avondje Dark zitten te bingen op Netflix, dan willen we geluid dat ons meeneemt in het verhaal. We hoeven echt niet weg te dreunen zoals in de bioscoop, maar het moet niet klinken alsof het geluid uit een koekblik komt.
Maar als we nu opeens een enorme geluidsinstallatie aan The Frame gaan koppelen, dan is het schilderij-effect weg. Sowieso zijn al die (vaak zwarte) soundbars, subwoofers en speakers niet zo mooi in de huiskamer. We willen een elegantere oplossing. En dus proberen we het eens met twee HomePod mini’s, die we aan elkaar koppelen als stereopaar. Een HomePod mini kost € 109,-. Dus voor € 218,- hebben we onze ‘geluidsinstallatie’. Da’s best voordelig. De HomePod mini komt in leuke kleuren; wij kiezen voor de blauwe. Die passen het beste bij ons interieur. We geven ze allebei een plekje in de huiskamer: de ene in de vensterbank, de andere op de schouw. We zijn meteen gegrepen door de schoonheid van deze oplossing: de twee bolletjes zijn klein, hebben allebei maar één kabeltje, en ze zijn mooi. Zie de foto hierboven. Is dat niet fraai?
Via de Woning-app op onze iPhone koppelen we de twee aan elkaar als stereopaar, waarbij we aangeven wat de linker-speaker is, en wat de rechter. Het geluid gaat dus niet alleen naar twee speakers, maar is ook echt stereo. Vanaf nu zien onze apparaten de twee speakers ook als één.
En dan is het tijd om het geluid te testen. We starten een aflevering van Dark op Netflix – een serie waarin angstaanjagend, aanzwellende geluiden frequent te horen zijn. Met de twee HomePod mini’s ervaren we een vol geluid, ook als we het volume niet op zijn hoogst zetten. Als we dat wel doen, dan klinkt het geluid overigens nog steeds helder – en niet overstuurd. Dat doen deze kleine speakers erg goed. Natuurlijk dreunen we niet de bank uit bij een explosie in de serie, maar het is wel goed geluid. Het is het geluid dat je zou willen dat uit je tv kwam. Met de grote HomePods dreunt het overigens wel alsof je in een bioscoop zit, maar die moet je dan wel kwijt kunnen in je kamer, en de aanschafprijs is ook wat forser.
Al met al zijn er een aantal voor- en nadelen aan HomePod mini’s als speakers voor je televisie:
Voordelen: Goed geluid in klein apparaatje. Stijlvol design. Maar één snoertje per HomePod. Streamt ook muziek en andere audio, dus dat zijn meerdere vliegen in één klap. En als je meerdere HomePods in je huis hebt, beschik je meteen over multiroom-audio: je muziek synchroon door het hele huis heen.
Nadelen: Het werkt alleen in combinatie met een Apple TV, want HomePods zijn geen standaard bluetooth-speakers. Je tv kan dus zelf niks naar de HomePods sturen, maar je Apple TV wel. Als je een net wat oudere Apple TV hebt (geen Apple TV 4K, maar een Apple TV HD), dan kun je HomePod mini’s wel gebruiken, maar je kunt ze niet instellen als standaard audio-uitvoer. Je kunt ze alleen gebruiken als ‘tijdelijke audio-uitvoer’, wat betekent dat de speakers soms opnieuw moet selecteren. Dat gaat overigens heel snel via het Bedieningspaneel van je Apple TV. Het is niet echt een probleem, maar meer een klein ongemakje.
Voor ons wegen de voordelen zwaarder dan de nadelen – wij zijn happy met de blauwe bolletjes als stereopaar bij onze tv!
Naar een concert met AirPods Pro
Concerten zijn niet voor iedereen prettig. Het geluid is vaak zo hard, dat het pijn doet aan de oren. Daar hebben veel jonge mensen last van, en ouderen nog veel meer. Wij gingen vorige maand naar een optreden van het vermaarde electronica-duo Röyksopp – bekend van Eple, het nummer dat je ooit hoorde als je je nieuwe Mac voor het eerst aanzette. Het optreden was in de Gashouder in Amsterdam. Een waanzinnige locatie voor een act waarbij iedereen uit zijn dak gaat. Zie de trailer hieronder.
Maar de zwaar pulserende bassen en crunchy drums deden menigeen ook af en toe naar de oren grijpen. Het was te hard – niet voor iedereen misschien, maar wel voor mensen van wie de oren al vaker wat te lijden hebben gehad. Maar één persoon had daar geen last van, en dat was onze hoofdredacteur Ferry Piekart. Die droeg die avond zijn AirPods Pro (tweede generatie). Dat ziet er stom uit, want het lijkt alsof je op je gemakje een podcast luistert tijdens een concert, maar de looks konden hem niet schelen: “Meermaals heb ik oordopjes geprobeerd tijdens concerten. Maar ik rukte ze er altijd weer uit, omdat het geluid zo dof klonk. Alle hoge tonen waren weg; ik kon niet van een concert genieten met foam in mijn oren. Maar de AirPods Pro hebben een functie die ‘Transparantie’ heet. Als je die aanzet, hoor je vol geluid, van hoog tot laag, maar nergens wordt het te hard. Het is alsof het omgevingsgeluid voor je wordt afgemixt… ik kon opeens ook mensen naast me weer prima verstaan, door de keiharde muziek heen.”
De AirPods Pro (tweede generatie) zijn uitgerust met oortips die de gehoorgang helemaal afsluiten, en hebben een H2-chip aan boord die het geluid vervolgens 48.000 keer per seconde kan reduceren. Het maakt een wereld van verschil – op een lawaaierige bouwplaats, maar óók tijdens een concert. Al moet je wel wat verwonderde blikken van mensen om je heen op de koop toenemen.
AirTags in de onderzoeksjournalistiek
En dan nog even AirTags. Die zijn handig, al komen ze soms ook in het nieuws als iemand ze voor criminele doeleinden gebruikt. AirTags zijn bedoeld om je portemonnee, rugzak of sleutelbos terug te vinden als ze kwijt bent. Apple heeft ze niet bedoeld om je hond te tracken, of je echtgenoot, of een pakketje dat je via PostNL verstuurt. Maar ook al zijn ze voor al die dingen niet bedoeld, soms zijn ze daar toch heel handig voor. Zo blijkt uit de reportage van Reuters hieronder, waarin AirTags zijn gebruikt om zwendel met schoenen aan het licht te brengen.
Je kunt het hele verhaal van de onderzoeksjournalisten van Reuters ook hier teruglezen. Beetje kinderachtig van Reuters overigens dat ze de AirTags nergens noemen, en ook moeite hebben gedaan om het Apple-logo er vanaf te halen. Ze hebben het steeds over ‘tracking device’ of ‘tracker’, terwijl we in de video kunnen zien (en horen) dat het AirTags zijn. Het meest duidelijk is dat als de journalist in kwestie de tracker pairt met zijn telefoon, en we mee kunnen gluren op zijn scherm:
Los daarvan: een mooi verhaal, waarin AirTags een cruciale rol spelen om een misstand aan het licht te brengen.
Ik heb de MacFan-tip over de Genius Bar gevolgd. Moest een nieuwe batterij in mijn iPhone 8. Afspraak gemaakt en een uur later ging ik naar buiten met een gloednieuwe iPhone 8 voor 55 euro. Was nooit gebeurd als ik naar een handige Harry was gegaan.
– Jack Nouws, MacFundamentalist