De keynote komt eraan…!
Komende maandag is het zover… dan start Apple’s Worldwide Developers Conference (WWDC). Die duurt de hele week, maar de meeste mensen gaat het alleen maar om de keynote-presentatie waarmee Tim Cook het WWDC aftrapt. Want maandag 5 juni, om 19 uur, zou het zomaar zo kunnen zijn dat Apple iets nieuws introduceert: een XR-headset. ‘XR’ staat voor ‘extended reality’, en dat is een soort verzamelnaam voor virtual reality (VR), augmented reality (AR) en mixed reality (AR). Het fijne van die nieuwe term is dat je dan hopelijk op termijn al die andere mag vergeten.
We weten natuurlijk niet zeker dat Apple met zo’n groot lanceermoment komt maandag. Apple verklapt zelf nooit wat. Maar – en dat is wel opvallend – Apple heeft het ook op geen enkele manier ontkent. In het verleden heeft Apple aanzwellende geruchten nog wel eens tegengesproken, vooral als de verwachtingen te hoog opliepen. Maar nu niet. Geen enkel geluidje uit Cupertino. Is dat een teken?
Wij zitten bijkans nu al klaar achter onze Apple TV, om de keynote live mee te kijken. Hier alvast de livestream op YouTube:
We missen een beetje de tijd dat er dan een Keynote Party van One More Thing was, waar je samen met andere Apple-fans naar de keynote kon kijken. Maar laten we niet te veel op de zaken vooruit lopen. We moeten nog een aantal dagen geduld hebben. Dus hieronder gaan we vrolijk wat nieuwe Mac-apps bespreken.
Nu ook voor de Mac: Photomator
We hebben er door de jaren heen geen geheim van gemaakt: wij zijn nogal van Pixelmator Pro. We gebruiken de app al jaren voor beeldbewerking, in plaats van Photoshop. We zijn vooral dol op de Super Resolution-functie, waarmee je afbeeldingen dankzij machine learning enorm kunt opblazen, zonder noemenswaardig kwaliteitsverlies. We hebben Pixelmator niet alleen op onze Mac, maar ook op onze iPhone en iPad. Op die iPad stond ook al een tijdje een andere app van deze makers van Pixelmator: Photomator. En die app is er sinds twee weken ook voor de Mac. We hebben hem meteen getest, en leggen je het verschil tussen Pixelmator en Photomator uit.
Dezelfde kunstjes
Pixelmator en Photomator doen voor een groot deel dezelfde kunstjes. We zouden bijna zeggen dat het nieuwe Photomator niks kan wat Pixelmator Pro niet kan… met de kleurbalans rommelen, ongewenste objecten verwijderen, contrast verhogen, formaat opblazen… wat Photomator kan, kan Pixelmator Pro ook. Sterker nog, Pixelmator Pro kan meer: in lagen werken, met kwasten en penselen tekenen, schilderen, gummen en selecteren, en zelfs video bewerken. Dus waarom zou je dan nog Photomator kopen?
Er zijn een paar redenen waarom wij dat toch graag deden:
Photomator werkt met je Foto’s-bibliotheek. Die hele bibliotheek zie je in Photomator, en je kunt die bibliotheek ook beheren in Photomator. Je kunt er albums in aanmaken bijvoorbeeld. Pixelmator Pro werkt niet met een bibliotheek; die app ziet elke afbeelding waarmee je aan de slag gaat als een losstaand project. Als je snel even 1.500 foto’s van je trip naar Egypte wilt corrigeren op kleur en onwenselijkheden, dan is dat geen doen in Pixelmator Pro. In Photomator werkt dat wel lekker, omdat je rechtstreeks in je bibliotheek werkt (en er zijn zelfs mogelijkheden voor batch-editing). En je hoeft niet te kiezen tussen Foto’s en Photomator: die kun je naast elkaar met dezelfde bibliotheek gebruiken. Zelfs als beide apps geopend zijn.
Alle bewerkingen in Photomator zijn non-destructief. In Pixelmator Pro kun je na een tijdje klussen aan een afbeelding niet altijd alles meer terugdraaien. Zeker niet als je het bestand eenmaal hebt opgeslagen en afgesloten. Maar in Photomator is elke bewerking weer ongedaan te maken. Alles wat je doet, is dus non-destructief.
In Photomator blijft een foto gewoon een foto. Dat klinkt misschien vanzelfsprekend, maar in Pixelmator Pro wordt elke afbeelding een .pxd-bestand. Net zoals Photoshop van elke afbeelding een Photoshop-bestand maakt. Dat is nodig om in lagen te kunnen werken. Maar Photomator werkt niet met lagen, dus een foto blijft gewoon een foto.
Dat zijn dus grote verschillen, vooral in werkwijze. Maar die leiden misschien tot een andere vraag: waarom zou je dat Photomator gebruiken in plaats van Foto’s? In Foto’s kun je tenslotte ook retoucheren, kleuren corrigeren, en noem maar op. Nou hebben wij de retoucheerfunctie in Foto’s nooit zo goed gevonden – en die in Pixelmator en Photomator wel – maar er zijn nog meer verschillen. Laten we eens een foto bewerken in Photomator. We kiezen een wat grauwe foto van een piramide in Egypte.
De lucht ook wat grijs, dus laten we die wat blauwer maken. We kunnen daarvoor aan heel veel knoppen draaien, maar we proberen eerst eens gewoon de machine learning-knop waarmee we de foto met één klik kunnen opkalefateren.
Opeens oogt de foto een heel stuk frisser. Het is bijna jammer dat die knop het zo aardig doet, want nu hoeven we zelf niet meer met andere instellingen te spelen.
Weet je wat, we gaan gewoon iets geks doen. We willen de foto een science-fictionachtige uitstraling geven. Alsof het op een andere planeet is! We maken de lucht groen! In Foto’s zouden we nu een probleem hebben, want in die app kun je niet alleen de lucht selecteren. In Foto’s kun je alleen correcties op de hele foto doen. Je kunt het blauw wel groen maken, en misschien kom je daar in deze foto nog wel mee weg, maar er veranderen dan onherroepelijk ook andere delen van de foto.
In Photomator kunnen we wel delen van een foto selecteren. Dat alleen maakt de app wezenlijk anders dan Foto’s. Photomator doet dat iets anders dan Pixelmator. Er is een kwast (en een gum) waarmee je handmatig een gebied in je foto kunt selecteren. Maar er zijn ook selectietools die automatisch onderdelen kunnen selecteren. Met name de lucht is erg makkelijk.
Wederom één druk op de knop, en Photomator heeft de lucht geselecteerd in onze foto.
De selectie heeft een rode kleur gekregen, zodat je kunt zien of Photomator het juiste gebied te pakken heeft. Als het niet helemaal klopt, kun je altijd wat correcties toepassen met de kwast of de gum. Als je tevreden bent met het geselecteerde gebied en een bewerking toepast, verdwijnt de rode kleur van de selectie. Zodat je natuurlijk wel kunt zien wat je doet.
Vervolgens willen we de piramide iets meer laten oplichten, en daarvoor gebruiken we een radial gradiënt als selectietool.
We draaien nog wat aan de belichtingsknoppen en dan zijn we tevreden met onze buitenaardse piramide.
Vervolgens vonden we het allemaal toch wat onzinnig, en wilden we graag terug naar het origineel. In Photomator kan dat met één druk op de knop, of je kunt individuele bewerkingen weer ongedaan maken. En zelfs als je Photomator deïnstalleert, kun je altijd weer terug naar het origineel. Want de foto zit in je Foto’s-bibliotheek. En dus kun je ook in die app het origineel herstellen.
Wij zijn enthousiast over Photomator. Het is een fijne app om snel veel foto’s mee te bewerken, met wat meer mogelijkheden dan Foto’s. De app komt wel met een prijs. Je kunt de app gratis downloaden in de App Store, en er drie foto’s mee bewerken om de app uit te proberen… maar daarna moet je kiezen: een abonnement (€ 5,49 per maand of € 34,99 per jaar) of een lifetime-aankoop voor € 99,99. Als we een tip mogen geven: er is nu een tijdelijk aanbod om de app te kopen voor € 69,99. Dat is geen slechte deal, wetend dat de makers hun apps constant updaten en van nieuwe features voorzien.
Photomator | vanaf € 5,49 per maand | ★★★★★
Ook nieuw op de Mac: Ivory
Nog een app die recent de overstap van iOS en iPadOS naar macOS heeft gemaakt: Ivory. Misschien zegt die naam je nog niks… Ivory is een cliënt voor Mastodon.
(Als Mastodon je ook niks zegt: dat is volgens menigeen het nieuwe Twitter. We schreven al eerder uitvoerig over Mastodon, in de editie Van tweet naar toot.)
Sinds Elon Musk Twitter heeft gekocht, gaat het bergafwaarts met Twitter. Steeds meer gebruikers verlaten het platform, en zoeken een nieuwe plek voor hun berichten. Mastodon is één van de alternatieven, en tot nu toe de meest gebruikte. Mastodon heeft een eigen app voor iOS en iPadOS (die je ook op een Mac met Apple Silicon kunt installeren), maar net als vroeger bij Twitter, kun je ook apps van andere makers gebruiken om te tooten via Mastodon. Voor Twitter kon je vroeger de app Tweetbot gebruiken; een app gemaakt door Tapbots. Totdat Elon Musk alle Twitter-cliënts verbood, behalve die van Twitter zelf.
Bij Tapbot zijn ze vervolgens aan de slag gegaan met Ivory, een cliënt voor Mastodon. En die is er nu ook voor de Mac. Het is een van de weinige native Mastodon-apps voor de Mac, en eigenlijk ook gewoon de beste. Dat komt omdat het in feite een kopie van Tweetbot is, maar dan voor Mastodon. Je herkent meteen de layout, met meerdere kolommen waarin je tegelijkertijd je tijdlijn, notificaties en mentions kunt zien.
Ivory is heerlijk om te gebruiken; wij hebben de officiële Mastodon-app meteen van onze Mac geknikkerd. De app is niet gratis; er zit een abonnement aan vast. Dat begint bij € 1,99 per maand. Maar je kunt ook per jaar betalen, en dan kun je kiezen uit € 17,99 of 29,99. Voor het eerste bedrag kun je Ivory een jaar lang gebruiken op je Mac, voor het tweede bedrag kun je het gebruiken op je Mac én op je iPhone.
Ivory | vanaf € 1,99 per maand | ★★★★★
Een browser die helemaal niks prijsgeeft
Als privacy jouw ding is, dan zijn er tegenwoordig aardig wat browsers speciaal voor jou. En er is nu een nieuwe, die misschien nog verder gaat dan andere privacy-browsers: Ulaa. Ja, die naam klinkt als een marsmannetje uit Jeff Wayne's Musical Version of The War of the Worlds, maar daar heeft het niks mee te maken (voor zover wij weten). Ulaa is een browser specifiek voor de Mac, met als uitgangspunt dat je totaal onzichtbaar bent op het web. En die onzichtbaarheid gaat behoorlijk ver.
Eerst even de basics. Ulaa heeft vijf modi om in te werken. Standaard wordt de modus Personal gebruikt. Daarmee geniet je volledige bescherming – meer daarover zometeen. Dan is er ook een modus Work. In die stand probeert de browser om afleidingen te blokkeren, zodat je je kunt concentreren op het werk dat je aan het doen bent. Op zich handig, want steeds meer werk speelt zich in de browser af – wij maken deze nieuwsbrief ook in de browser. De modus Kids filtert uiteraard alles op geschiktheid voor kinderen, en in Developer-modus heb je allerlei tools die voor ontwikkelaars handig zijn. De laatste modus is een frappante: Open Season. In die modus staat alle bescherming uit, en heeft de boze commerciële buitenwereld de jacht op jouw geopend. Da’s geen serieuze modus dus; hij zit er alleen in om te demonstreren welke risico’s je loopt op het web.
De verschillende modi zijn leuk, maar waar het om draait, is natuurlijk de bescherming. Ulaa belooft dat er geen enkel detail over je bekend wordt bij eigenaren van websites. En dat klopt angstaanjagend goed. We namen de proef op de som met onze eigen website feitig.nl – aangezien we bij die website ook aan de achterkant kunnen kijken. Bij het bouwen van Feitig vonden we het belangrijk dat de site geen inbreuk maakt op de privacy van bezoekers. We waren er best trots op dat we deze privacyverklaring op de site konden zetten. De site heeft geen cookies, geen Google-pixels, en ook geen Facebook-tracking. Het enige wat erop zit, is een tracker voor Plausible. Zodat we kunnen tellen hoeveel mensen er op de website komen, en welke pagina’s ze bezoeken. Plausible is helemaal in lijn met Europese privacyregels, en doet niks anders dan het aantal mensen tellen. Via Plausible zien we geen gegevens over individuele gebruikers.
Maar Ulaa blokkeert Plausible. Dat zien we als we de site met Ulaa bezoeken. Maar we zien het ook in de statistieken van de website. In die statistieken is een van de weinige dingen die we kunnen zien, welke browsers bezoekers gebruiken. Maar Ulaa verschijnt niet in het lijstje, terwijl we de site op dat moment vanaf een andere Mac met Ulaa bezoeken.
We wachten tot in de nacht, tot een moment dat er niemand op de site is. Dan bezoeken we de site nog een keer met Ulaa. Normaalgesproken zouden we dan moeten zien dat er één bezoeker is op dat moment. Maar het tellertje blijft op nul staan – terwijl we de site wel bekijken vanaf een andere Mac.
Tja, en daar kregen we een beetje gemengde gevoelens bij Ulaa. Want wij zijn helemaal voor privacy. Wij willen ook niet dat er een profiel wordt opgebouwd over ons surfgedrag. Maar mag tellen hoeveel mensen je site bezoeken dan ook niet meer? Dan heb je als websitemaker echt geen idee meer of er überhaupt iemand op je werk zit te wachten… Wij gunnen andere websitebouwers wel die informatie. Daarom blijven we liever bij Safari, aangezien die browser wel échte privacyschendingen blokkeert, maar niet het tellen onmogelijk maakt. Ulaa hebben we maar weer verwijderd.
Hoe staan jullie daarin? Antwoord ons gerust door op deze nieuwsbrief te replyen!
Ulaa is gratis. De browser wordt gemaakt door Zoho, een bedrijf dat software maakt voor grote bedrijven. De browser werkt overigens op Chromium, wat dan weer van Google is…
Ulaa | gratis | ★★★☆☆
Als je een half uurtje over hebt
Goed, voordat we het laatste woord aan onze columnist Jack Nouws geven, nog één leuk dingetje. The Verge presenteerde gisteren de documentaire Lisa’s Final Act (of ook wel Apple’s Secret Burial genaamd). Een documentaire van een half uur over een wonderlijke episode uit Apple’s geschiedenis. Voordat Apple de Mac lanceerde, was er de Lisa. Een historische computer, want ook al was het niet de allereerste computer met een grafische interface, het was wel de eerste die impact had. Toch werd het een flop, mede door concurrentie vanuit Apple zelf: de Macintosh maakte zijn opwachting. En er zat iets van persoonlijke wrevel bij Steve Jobs als het ging om de Lisa. Dat leidde uiteindelijk tot een overschot aan Lisa’s (Tim Cook was toen nog nergens te bekennen) en met dat overschot werd eerst een wonderlijke deal gesloten… waarna het verhaal alsnog tragisch afliep. Interessante documentaire van 30 minuten, te bekijken op YouTube!
We moeten het over Safari hebben. Ik heb het geluk dat op mijn werk Macs de standaard zijn, maar ik heb de pech dat ik verplicht Chrome moet gebruiken. Het CMS dat ik daar gebruik, werkt volledig in de browser en de benodigde plug-ins om Word en InDesign te kunnen gebruiken zijn alleen voor Chrome beschikbaar. Niet voor Safari.
Als ik mijn reiskosten ga declareren maak ik een pdf van mijn reishistorie op ov-chipkaart.nl. Ik krijg dan een waarschuwing dat ik niet de laatste versie van mijn browser heb, met – heel behulpzaam – een updatelink naar Chrome, Edge en Firefox. Safari ontbreekt.
Zou dat misschien de reden zijn waarom bijna alle Mac-gebruikers om me heen Chrome gebruiken? Begrijp ik niet. Nou ja, soms begrijp ik het wel. Firefox en Chrome op High Sierra updaten gewoon, terwijl Safari blijft steken op een antieke versie. En sinds Apple een andere extensie-architectuur voor Safari heeft ingevoerd is het dag met het handje naar leuke en handige plug-ins. Daarom heb ik er ook Firefox naast. En noodgedwongen Chrome, op mijn verder Googlevrije Mac. Toch jammer.
– Jack Nouws, MacFundamentalist
Officieel verschijnt de volgende MacFan eind juni, maar je kunt er vergif op innemen dat we volgende week reden zien om een extra editie uit te sturen… 😉