“I'm as proud of what we don't do as I am of what we do.”
Dat zei Steve Jobs ooit. Hij gaf daarmee aan hoe belangrijk het is om een focus te hebben. Dat je niet alles moet willen doen, maar selectief moet zijn. Iedereen vindt het een mooie, wijze uitspraak. Wij ook. We gebruikten het citaat van Steve vaak als mensen een cynisch grapje maakte over de AirPower. “Apple kan niet eens een oplaadmatje maken!”, zeiden ze dan, terwijl ze wezen naar oplaadmatjes van andere fabrikanten. Apple bracht de AirPower nooit op de markt, omdat het ding te heet werd.
Maar de AirPower was niet hetzelfde als al die andere oplaadmatjes. Apple had iets voor ogen wat tot nu toe niemand is gelukt: een oplaadmat maken waarbij het niet uitmaakt hoe je je iPhone, je AirPods en je Apple Watch erop legt. Bij alle bestaande oplaadmatjes luistert dat namelijk heel precies. Je moet je iPhone zorgvuldig op de plek voor de iPhone leggen, en je Watch precies op de plek voor de Watch. Anders werkt het niet. Apple wilde dat je daar als gebruiker niet meer over na hoefde te denken.
Apple kondigde de AirPower aan tijdens een keynote… maar krabbelde later terug. Ze kregen het technisch niet voor elkaar. Het was een blunder dat Apple het ding al aangekondigd had. Maar het was in onze ogen géén blunder dat Apple de stekker eruit trok: Apple wist wat ze wilde maken, en toen dat niet lukte, besloten ze niet om dan maar een oplaadmatje te maken zoals andere fabrikanten dat ook maken. Als het niet op hun manier kon, dan liever niet. En dat is sterk.
Apple Car
Over de Apple Car – we spraken er in de vorige editie al even over – kun je hetzelfde zeggen. Apple had iets voor ogen dat technisch niet lukte. Als we de verhalen mogen geloven, streefde Apple naar een volledig autonoom rijdende wagen, waarin inzittenden tegenover elkaar zaten zoals in een trein, en je alleen maar hoefde te roepen waar je heen wilde. Misschien is dat de toekomst, maar er zijn al meer autobedrijven achter gekomen dat ‘Level 5 autonomy’ nog niet echt haalbaar is.
Apple ontdekte dat ook. Maar wat doe je dan vervolgens? Een ‘gewone’ elektrische auto maken, zoals Tesla dat doet, interesseerde Apple niet echt. En dus trok Tim Cook er de stekker uit. En misschien dacht hij daarbij wel:
“I'm as proud of what we don't do as I am of what we do.”
Keuzes maken hoort erbij. Ook als dat moeilijk is. Wij hebben het nooit zorgelijk gevonden dat de AirPower werd afgeblazen. En toen Apple stopte met het ontwikkelen van een auto, stuurde onze columnist Jack ons zelfs dit berichtje:
Waar het in de publieke opinie alleen mis begint te gaan, is dat er steeds meer berichten naar buiten komen over dingen waar Apple mee stopt omdat het niet lukt. Vorig jaar had the Wall Street Journal een artikel met de titel: Inside Apple’s Spectacular Failure to Build a Key Part for Its New iPhones. Het ging over 5G-modems in iPhones. Die koopt Apple bij Qualcomm, omdat Apple er volgens het artikel niet in slaagt zelf modemchips te maken. Op het artikel is best wat af te dingen, maar feit is dat we weten dat Apple bezig was met eigen 5G-modems, en dat die tot op de dag van vandaag niet in iPhones zitten.
Opvouwbare iPhone
Deze maand werd ook bekend dat Apple miljarden investeerde in MicroLED-displays voor de Apple Watch, maar er toch mee stopt omdat het niet rendabel zou zijn. En deze maand hoorden we ook uit steeds meer hoeken dat Apple zou stoppen met een opvouwbare iPhone. Samsung maakt die dingen wel, maar Apple lukt het niet om het goed te krijgen.
Wij zijn er niet rouwig om dat er geen opvouwbare iPhone komt, want eerlijk gezegd zien we niets dan ellende opvouwbare telefoons van andere merken. Maar het beeld dat begint te ontstaan in de media is dat Apple steeds enorme bedragen in nieuwe technologie pompt, om vervolgens te ontdekken dat het niet werkt. En ondertussen schrijven critici dat een echte nieuwe ‘hit’ uitblijft. Want is die Vision Pro nou een succes? Het is nog veel te vroeg om dat te kunnen zeggen, maar het sentiment begint te ontstaan dat het dat niet is, en dat Apple verder vooral aanklungelt.
Apple Paladin
De vraag is alleen: is dat écht zo, of is dat slechts een beeld dat ons wordt voorgeschoteld?
Apple trekt al stekkers uit producten zolang als het bestaat. Zie je het plaatje hierboven? Da’s een Apple Paladin. Nooit van gehoord? Kan, want hij kwam er ook nooit. De machine was een computer, fax, scanner en telefoon in één. Apple werkte er in de jaren negentig aan, maar op wat prototypes na, kwam het ding er nooit.
Hetzelfde geldt voor de W.A.L.T. – voluit: Wizzy Active Lifestyle Telephone. Een product van Apple en BellSouth, aangekondigd in 1993, maar nooit op de markt gebracht.
En wat dacht je van deze jongen? De Apple Interactive Television Box was een apparaat om op je televisie aan te sluiten. Apple presenteerde het in 1995, maar verder dan testexemplaren kwam het niet.
En voor het geval je denkt: dat is allemaal rommel uit de tijd dat Steve Jobs niet de leiding over Apple had… ook in de tijd van Steve waren er producten die wel werden ontwikkeld, maar nooit het levenslicht zagen. Wat dacht je hiervan:
Ja, dat is een 15-inch MacBook Pro met een ingebouwde sleuf voor een SIM-kaartje, en een 3G-antenne. In 2007 ontwikkeld, maar nooit op de markt gebracht.
Apple Asteroid
Of wat dacht je van Apple’s Asteroid, een FireWire audio-interface voor GarageBand? Geen idee hoe dat ding eruit heeft gezien; het enige dat wij erover kunnen terugvinden is informatie over de rechtszaak die in 2004 Apple aanspande tegen websites zoals PowerPage en AppleInsider, die over de Asteroid berichtten. Het ding kwam er nooit (en Apple verloor de rechtszaak).
Producten ontwikkelen maar niet uitbrengen is van alle tijden. Het hoort ook bij gezonde bedrijfsvoering om experimenten ruimte te geven, maar ze ook af te breken als het uiteindelijk toch niet oplevert wat je ervan verwacht. Apple is een van de rijkste bedrijven ter wereld, en kan zich dure experimenten veroorloven. Apple is ook een van de allergrootste bedrijven ter wereld, en dat maakt het moeilijk om die experimenten ook echt geheim te houden. De vraag is dus: is er echt iets aan de hand bij Apple… moeten we ons zorgen maken over de dingen niet lukken? Of is dat gewoon business as usual? Wat denk jij?
De MacBook Air die weg is en toch ook weer niet
Even iets curieus. Als je nu naar de Apple Store gaat en je wilt een MacBook Air hebben, dan zijn er drie smaken. Ten eerste is er de gloednieuwe 13-inch MacBook Air met M3-chip, die Apple begin deze maand lanceerde. Ten tweede is er de net zo nieuwe 15-inch variant met M3-chip, voor het geval je een wat groter scherm wilt. En ten derde is er ook nog de 13-inch versie van de vorige generatie, met een M2-chip.
Meer MacBook Airs verkoopt Apple niet. Maar als je in Amerika woont en je gaat naar Walmart, dan kun je daar een M1 MacBook Air kopen. Voor slechts 699 dollar. En nee, dat is geen tweedehandsje. En ook geen restantpartij. Apple blijft de M1 MacBook Air leveren aan Walmart, terwijl Apple die machine zelf niet meer verkoopt. Wonderlijk, nietwaar?
We weten dat Apple onder leiding van Tim Cook nauwelijks grote voorraden heeft van producten. Dat Walmart door heel Amerika M1 MacBook Airs kan blijven verkopen, kan alleen maar betekenen dat Apple ze nog maakt. Speciaal voor Walmart dan dus.
Hoe lang krijgt een Mac updates?
Dat is goed nieuws voor liefhebbers van de oude MacBook Airs, met hun taps toelopende vormgeving. En voor Mac-gebruikers met een kleine portemonnee. Alhoewel je je kunt afvragen of het slim is om zo’n gedateerde MacBook aan te schaffen. Een interessant artikel op Ars Technica laat zien hoe lang een Mac gemiddeld updates krijgt. Elk type Mac krijgt ongeveer 7 jaar aan macOS-updates, vanaf het moment van de lancering van dat type. Na die 7 jaar krijgt een Mac nog ongeveer 2 jaar veiligheidsupdates, maar geen nieuwe functionaliteiten. De MacBook Air met een M1-chip stamt uit eind 2020. Dat betekent dat van die 7 jaren aan updates, de helft al is verstreken. De prijs bij Walmart mag dan laag zijn; deze MacBooks verouderen ook sneller.
App-review:
Snel feedback geven met Dropbox Capture
Bij Dropbox zijn ze slim. Wij kregen afgelopen week een mailtje van ze, met als onderwerp: ‘Je bent uitgenodigd om Capture te proberen!’ Goh, dachten we, dat zal dan wel iets nieuws zijn. We installeerden de app en gingen enthousiast aan de slag met een recensie. Om aan het einde te ontdekken dat Capture al een paar jaar bestaat. Sneaky marketeers, bij Dropbox. Ondertussen ontdekten we wel dat het best een handige app is, dus we publiceren de recensie toch maar…
Dropbox Capture is een app om screenshots snel te voorzien van opmerkingen. En dat kan op allerlei manieren: door annotaties in het screenshot te zetten, of door video van jezelf toe te voegen.
Capture nestelt zich in de menubalk. Maar eigenlijk hoe je niet eens op het icoontje daar te klikken om het te gebruiken. Maak een screenshot, en je kunt meteen met Capture aan de slag. De app laat je kiezen wat je wilt: je kunt Capture gebruiken in combinatie met de standaardcommando’s van macOS om een screenshot te maken. Druk je dan bijvoorbeeld op ⇧⌘3 om een screenshot van je hele scherm te maken, dan wordt die voortaan opgeslagen in de Capture-map en kun je er ook meteen mee aan de slag in de Capture-app. Je kunt ook kiezen om Capture niet te koppelen aan de systeeminstellingen. Dan gebruik je het eigen screenshotcommando van Capture: ⇧⌥S. Wij vinden dat laatste het handigst. Met ⇧⌘3 maken we dan screenshots die we alleen maar willen opslaan, en met ⇧⌥S maken we screenshots die we meteen willen openen in Capture.
Aan de slag dus. We hebben een pdf binnengekregen van een kinderboek waar we aan hebben meegewerkt. De vormgever stuurt het document ter check aan ons door. We bekijken de pagina’s en zien opeens een vreemde groene streep die er niet hoort te staan. Die willen we markeren. We maken een screenshot met ⇧⌥S en het plaatje opent meteen in Capture.
We kunnen nu annoteren zoals dat ook in Voorvertoning kan: we kunnen iets omcirkelen, er tekst in zetten, en noem maar op. Dat is allemaal niet nieuw, maar daarna komt het voordeel van Dropbox: het screenshot is opgeslagen in de map Capture in Dropbox, en dat betekent dat je het heel makkelijk kunt delen. Je hoeft niet eens het plaatje met anderen te delen, je kunt ook gewoon de link delen, via e-mail, WhatsApp, of waar dan ook.
Er zitten handige annotatiefuncties in Capture. Je kunt bijvoorbeeld ook snel delen van het screenshot ‘blurren’. Kan handig zijn als je hebt te maken met foto’s waar mensen op staan.
Maar Capture gaat verder. Je kunt er ook voor kiezen om een geanimeerd screenshot te maken. Dan kies je voor de GIF-optie en begint er een schermopname. Tijdens die opname doe je je annotaties, en vervolgens heb je een GIFje dat je kunt delen. Dat ziet er dan zo uit:
Dan weet je zeker dat iemand je opmerking niet over het hoofd ziet. Maar je kunt nog verder gaan en jezelf als video toevoegen. Dan verschijnt jouw hoofd in een ronde bubbel, en kun je met woorden en gebaren je opmerkingen plaatsen. De video die dat oplevert, kun je wederom via een linkje met anderen delen. Werkt supersnel en superhandig. Maar wel in combinatie met een Dropbox-account, dat begrijp je.
Wij vinden Dropbox Capture erg handig – en zijn blij met de uitnodiging die Dropbox stuurde. Wij hadden al jaren geen idee dat dit bestond.
Dropbox Capture | gratis | ★★★★☆
Apple leeft in interessante tijden, en dat is volgens de Chinese vervloeking niet positief. Het stopzetten van de ontwikkeling van een elektrische auto is het minste van Apples problemen. Die 10.000.000.000 dollar afschrijven doet maar een beetje pijn en hoogstwaarschijnlijk heeft de ontwikkeling voldoende patenten opgeleverd om op zijn minst quitte te spelen. Dat de Europese Commissie zijn bloedhonden heeft losgelaten op Apple is van een andere orde. Op zich heb ik daar geen problemen mee; Alphabet (Google) en Meta (Facebook) zitten naast Apple ook bibberend in een boom naar beneden te kijken. Ik heb al profijt van het eerste resultaat, USB-C, en van de verplichte twee jaar garantie, en ik kan niet wachten op verplicht repareerbare en uitbreidbare apparatuur, tegen marktconforme prijzen, liefst biologisch afbreekbaar en met statiegeld, als we toch bezig zijn. Maar nu lees ik toch meebibberend alles over de DMA en de plannen om de App Store open te gooien en daar heb ik toch mijn twijfels bij. Zelfs met driedubbele controle van Apple zelf verschijnen er incidenteel gevaarlijke apps in de Store. Dat iemand straks een besmette app van een website downloadt, die zich via iMessage kan verspreiden naar brave oppassende App Store-gebruikers, is geen aantrekkelijk scenario. De bedoelingen van de EU zijn goed, maar ik zal niet de eerste zijn die onbedoeld door een bloedhond is gebeten.
– Jack Nouws, MacFundamentalist