We willen een beetje fun!
Laten we even iets roepen waardoor sommige lezers misschien meteen beginnen te stuiteren: wordt Apple een beetje saai? Hier op de redactie loopt iemand die een iPhone 11 Pro heeft, en eigenlijk geen reden ziet om een nieuwere telefoon te kopen. Die ruim vier jaar oude iPhone doet het namelijk prima. Onze hoofdredacteur is op zijn beurt dik tevreden met een iPhone 13 mini; ook alweer een paar jaar oud. En onze columnist Jack schreef twee maanden geleden dit:
Goed. Ik heb dus een M3 MacBook Pro. […] Wat een scherm! Wat een accuduur! Wat een snelheid! En verder alles hetzelfde als op mijn MacBook Pro uit 2013. Hm… Alles hetzelfde… Terwijl ik dat de afgelopen 35 jaar als een pre zag, begint er nu iets te knagen. Op wat tierelantijnen na (kort door de bocht gezegd) kan mijn nieuwe Mac alles wat mijn oude kon, alleen dan sneller.
Zijn wij de enigen die een nieuwe MacBook of iPhone niet zo spannend meer vinden? Apple zelf bracht heel 2023 niet eens een nieuwe iPad uit – kennelijk gebrek aan inspiratie. En op The Verge lazen we dit:
As much as Apple would like us to think otherwise, this is where we are: iPhones are just phones. To most people — even to someone who spends all day selling them — they’re just a tool, and getting a new one feels like an inevitability, not an event. Something about as exciting as upgrading your washing machine.
Hoe enthousiast word jij eigenlijk van een nieuwe iPhone of een nieuwe MacBook?
Tech-honger!
Elke nieuwe generatie iPhones of Macs is weer een stapje beter dan de vorige. Dat is mooi. Begrijp ons niet verkeerd: wij willen niks anders dan een Mac, een iPhone en een iPad. Maar tegelijkertijd hebben we ook zo’n honger naar iets anders. Iets nieuws. Het hoeft niet perfect te zijn. Als het maar leuk is. Iets met knopjes. Iets met een andere vorm dan normaal. We hebben tech-honger!
Weet je nog die grappige iPod shuffle die Apple ooit uitbracht?
De allereerste generatie van dat ding was een vreemde verschijning. Geen scherm, alleen maar wat knoppen op een wit ding met de afmetingen van een ouderwets pakje kauwgom. Je kon de dop aan de onderkant eraf halen, en dan zag je een USB-plug. Het ding kon ook dienst doen als USB-stick. Al je muziek op volgorde of door elkaar afspelen, en bestanden op het ding opslaan. Dat was alles was je ermee kon. Maar oh boy, wat was het een leuke gadget.
Veel gadgets zijn overbodig geworden door smartphones. Camera’s, muziekspelers, spelcomputertjes, rekenmachines… tegenwoordig zijn het allemaal apps op je iPhone. Maar we smachten zo naar iets dat we in onze handen kunnen houden!
Rabbit
Toen wij begin dit jaar de eerste demo van de Rabbit R1 zagen, aarzelden we dan ook geen moment. We bestelden de AI-assistent meteen, en een paar dagen geleden waren we dolgelukkig toen we trackingcode van ons exemplaar kregen opgestuurd.
We refreshen de pagina van het Chinese verzendbedrijf om het uur. Want ook al hebben we inmiddels redelijk vernietigende recensies over het ding gelezen, we willen er toch mee spelen. We weten ook wel: dit ding kan niks dat een iPhone niet kan. Die R1 had gewoon een app kunnen zijn. Maar juist het idee achter de Rabbit is zo leuk: een apparaat dat van alles voor je kan doen, zonder dat je een plethora aan apps hoeft te installeren. Waar je gewoon iets aan kan vragen, en dan regelt-ie het voor je. Ook al is de eerste Rabbit een complete ramp… is dat idee niet de toekomst?
Los van dat concept, zijn het de looks die ons aantrekken. Die speelse vormgeving, bedacht door de ontwerpers van Teenage Engineering (misschien wel de nieuwe Jony Ives van deze wereld). Met dat draaiende cameraatje, en die analoge draaiknop. Dat wil je toch meteen uitproberen? Al was het maar omdat het leuk is!
Playdate
Die Rabbit R1 lijkt qua uiterlijk heel erg op de Playdate. Niet zo gek, want beide apparaten zijn door Teenage Engineering ontworpen. Maar de Playdate heeft niets met AI te maken. Het is een spelcomputertje dat twee jaar geleden door Panic op de markt is gebracht. En in tegenstelling tot de kritiek op de Rabbit R1, zijn veel mensen juist zeer lovend over de Playdate. Wij ook – we spelen er vaak op. We wilden er vaak wat over schrijven, maar Playdate was moeilijk te krijgen. Wij hebben ruim een jaar op ons exemplaar gewacht. Panic is een klein bedrijfje, zonder enorme financiële reserves. Ze zijn behoudend in hun uitrol. Maar een paar maanden geleden maakte Panic bekend dat alle vooruitbestellingen waren geleverd, en dat het nu zo is dat als je een Playdate bestelt, hij ook meteen aan je opgestuurd wordt. Dus misschien heeft het nu wel zin er iets over te melden.
Prompt
Je denkt inmiddels misschien: deze hele nieuwsbrief gaat wel heel erg off topic. Maar we gaan een paar links met de Mac leggen! Ten eerste zijn de mensen achter Panic echte Mac-mensen. Ze maken een paar serieuze Mac-apps voor ontwikkelaars: code-editor Nova, FTP-app Transmit en Terminal-vervanger Prompt. Die laatste is ook beschikbaar voor iOS en iPadOS en stelt je in staat om op afstand toegang te krijgen tot de commandoregel van een server, of van je eigen Mac. Dat laatste gebruiken wij zelf nog wel eens. We hebben lang geleden wel eens verteld dat we een website met satirisch nieuws maken, en dat we die publiceren via Terminal-commando’s (kun je hier nog eens teruglezen). Als we buiten de deur zijn, en geen MacBook bij ons hebben, maar wel een iPhone of iPad, kunnen we dankzij Prompt toch gewoon publiceren via de Mac die thuis staat. Superhandig!
Zwengel
Panic maakt ook games, die je ook op de Mac kunt spelen. Hun meest bekende spel is Untitled Goose Game, die we ook al eens in MacFan hebben gesproken. En op een dag kregen die Mac-mensen van Panic de kolder in hun kop, en dachten ze: we gaan een handheld spelcomputertje bouwen. Een apparaatje dat lekker retro moest zijn. En een computertje waarop het niet gaat om de beste graphics of de snelste chip, maar simpelweg om het plezier van leuke spelletjes. Dat werd Playdate: een geel, vierkant computertje dat zo groot is als de palm van je hand. Met een zwart-wit beeldscherm dat doet denken aan het 1-bit beeldscherm van een heel oude Macintosh. Een beeldscherm met een diep contrast, maar zonder verlichting… in het donker zie het het dus niet. En met een bijzondere manier om spelletjes te sturen: een uitklapbare zwengel. Het ding heeft ook een D-pad en A- en B-knoppen, maar de zwengel maakt ’m uniek.
Playdate is een genot. Omdat het puur om spelplezier gaat. Er zijn geen deelknoppen om je score te delen met anderen. Geen in-app aankopen van ‘coins’ of ‘diamonds’ of wat dan ook om verder te kunnen spelen. Er komen geen notificaties van WhatsApp binnen terwijl je net met een highscore bezig bent. En de zwengel laat je op een heel nieuwe manier spelletjes spelen. Een hoogtepunt is het spel Crankin’s Time Travel Adventure, dat je met louter die zwengel bedient. Je krijgt het gratis bij de Playdate. In het spel ben je een jongen die een date heeft met een meisje… maar hij verslaapt zich steeds, en moet rennen om op tijd te komen. De weg is bezaaid met hindernissen, en je kunt met de zwengel alleen sneller, langzamer, of achteruit in de tijd om die te omzeilen… verslavend, en razendknap gemaakt.
Net zo leuk: Mars After Midnight, een spel ontworpen door Lucas Pope (bekend van onder andere Return of the Obra Dinn, een spel dat je ook eens op je Mac moet spelen). In Mars After Midnight run je een soort buurtcentrum in een off-colony settlement op Mars. Er lopen daar aardig wat marsmannetjes rond met mentale of andersoortige problemen. Elke avond kun je een therapeutische sessie organiseren. Bijvoorbeeld een cursus anger management voor cyclopen. Aan jou dan de taak die avond te adverteren, en vervolgens de juiste creaturen binnen te laten (in dit geval louter cyclopen). Iedereen die je binnenlaat, loopt linea recta naar de kantine en maakt een puinhoop van de tafel met hapjes en drankjes, dus de boel opruimen hoort er ook bij. En misschien klinkt het gek… maar dat is allemaal verslavend leuk om te doen. Dankzij slim programmeren zijn de creaturen die voor de deur staan altijd weer anders, en het spel heeft ook een lekkere soundtrack.
Een andere favoriet – die je gratis bij de Playdate krijgt – is Zipper. Een spel waarin je een zwaardvechter bent die zich door een kasteel voor vijanden moet werken. Het is een puzzelspel, waarbij het je vooral de juiste route moet bepalen om je tegenstanders te verslaan. Ook verslavend, en deze hebben we nog niet uit weten te spelen, want één ongelukje en je begint weer helemaal opnieuw.
Je ziet Zipper in de animatie hierboven. Maar je ziet nog iets: het is een screencapture van een Playdate op de Mac! De mensen van Panic hebben namelijk een app met de naam Mirror uitgebracht. Sluit je Playdate met een USB-kabel aan op je Mac, en je ziet op je Mac een synchrone weergave van het spel op je Playdate. Je kunt de Playdate als controller gebruiken terwijl je naar het beeldscherm van je Mac kijkt. Da’s leuk als je een beetje moeite hebt met het onverlichte schermpje van de Playdate (je Mac-display geeft wel licht!), maar vooral bedoeld zodat je een spel kunt vastleggen. (Wij hebben dat gedaan met Dropbox Capture; die app bespraken we in de vorige editie… ideaal om in direct een GIF’je op te nemen van je scherm.)
En waarom zou je beelden van een spelletje willen vastleggen? Nou, misschien omdat het een spel is dat je zelf hebt gemaakt, en waarvan je dingen wilt laten zien op social media. Want ja, dat kan: je kunt zelf games maken voor Playdate. En ze vervolgens aan mensen sturen, zodat die ze kunnen sideloaden op hun Playdate. Of ze verkopen via een platform zoals Itch. Of misschien zelfs wel via de Catalog, de ‘app store’ op de Playdate.
Pulp
En dan denk je misschien: leuk, maar ik beheers geen enkele programmeertaal. Maar dat hoeft dus niet! Bij Panic hebben ze namelijk iets gemaakt waardoor je zonder enige programmeerervaring tóch je eigen spelletjes kunt maken voor de Playdate. En dat noemen ze Pulp.
Pulp is een platform waarmee je in een browser games kunt programmeren. Je hoeft geen C of Swift te kennen. Je kunt gewoon aan de slag met een editor in Safari. Dat ziet er dan zo uit:
We geven toe: dat ziet er bij een eerste oogopslag nog steeds best intimiderend uit. Maar Panic heeft een fijne uitleg online gezet:
Als je een leuk hobbyproject zoekt, en het moet bij voorkeur iets zijn waar je lekker op je Mac mee aan de slag kan, dan is dit misschien een optie. Misschien wordt het wel je grote doorbraak als game developer!
Toegegeven: de Pulp-spellen die je kunt downloaden in Catalog, hebben soms heel originele uitgangspunten, en mooie storytelling… maar grafisch ziet het er wat simpeler uit. Kijk maar even hoe de Pulp-games eruit zien in Catalog. De vormgeving oogt toch wat amateuristischer, en de spellen werken met een bovenaanzicht van kamers en andere ruimtes die een beetje doen denken aan hoe de allereerste Zelda eruitzag: blokkerig en erg simpel. Maar dan kunnen het nog steeds aansprekende spellen zijn.
En zo is het verhaal rond. We merken bij onszelf een honger naar nieuwe gadgets, want aan iPhones en iPads zijn we inmiddels gewend geraakt. We worden enthousiast van een charmant apparaatje zoals de Playdate… maar ontdekken vervolgens dat het helemaal tof wordt als die Playdate een een-tweetje speelt met de Mac. En je gewoon in Safari je eigen spellen kunt maken voor op de Playdate.
En als je niet zelf aan de slag wilt met games maken, maar er wel door gefascineerd bent: Panic heeft een leuke podcast gemaakt (zie hieronder), waarin ze vertellen over hun Playdate-avontuur. En waarin ze ontwikkelaars interviewen die een spel hebben gemaakt voor hun gele spelcomputertje. Heel leuk om naar te luisteren!
Ik heb vaak last van aankoopspijt. Het duurt gelukkig altijd maar een paar dagen, het gaat goed tussen mijn nieuwe MacBook Pro en mij, geen zorgen. Maar als ik de lofzang op de 15-inch M3 MacBook Air lees, moet ik toch slikken. Paul Thurrott is helder: wat een geweldig apparaat. Toch de verkeerde keuze gemaakt? Nou ja, hooguit als je niet het basismodel koopt met 8 GB RAM en 256 GB opslag. Elke review die ik lees, kaart het aan: de knieperige basisconfiguraties van Apple. iMacs sinds 2012, MacBooks sinds 2017, 8 GB RAM, 256 GB opslag. En de commentaren onder die reviews vallen vaak in twee kampen uiteen. 8 GB is genoeg versus 16 is beter, maar 32 zou de standaard moeten zijn. Het laatste kamp begint te winnen. Vooral nu alle iPhones waarschijnlijk standaard 8 GB werkgeheugen krijgen, begint het als een slechte grap te klinken. 8 GB RAM maakt Mac-technisch misschien niets uit, marketingtechnisch is het een blunder.
– Jack Nouws, MacFundamentalist